“Sözler değil. Eylem!”
(Cesare Pavese.)
İnsanın içini doldurup düşündüren, umutlandıran, ısıtan anlam dolu kelimeler vardır:
Devrim, aşk veya özgürlük gibi…
Ya da çocukların, çiçeklerin adları…
Sonra yoldaşlık, cesaret ve emek gibi…
Helin, Mustafa benzeri; türküler gibi ölümsüzleşenlerin isimleri…
Ölüm orucunun 320. Günündeki bizim İbrahim Gökçek de onlardandır…
Gücümüzün nelere yetebileceğini hepimize öğretenlerdendir o:
Eugene Pottier, Paul Robeson, Victor Jara, Ruhi Su, Aşık İhsani, Aşık Mahsuni, Ahmet Kaya ve daha nicelerinin yoldaşıdır…
Yok edilemeyen bir bilinçle yeryüzünün cennete dönüştürülmesi kavgasını verendir…
Düşünerek gelecek günleri; ekmek, onur ve özgürlük için insanın insana kulluğu “Sona ersin” diyendir…
Hasılı, ne söylenmişse sevda ve kavga üstüne; onları hatırlatarak geleceğin türküsünü söyleyendir…
O halktandır; halkın çocuğudur; talepleri de halkların talepleridir…
Kulak verin, ses verin ona; Edip Cansever’in dizelerindeki üzere
“Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte/ Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel/ O başkası yok mu bir yanındakine veriyor/ Derken karanfil elden ele...”
Türküler Susmasın… Halaylar Sürsün, İbrahim Yaşasın…
2 Mayıs 2020 10:47:50, İstanbul.