Geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanı iki mahkumu affetti. Çünkü yetkisi var. Birçok konuda olduğu gibi… Haberi ilk duyduğumda aklımdan bir sürü isim geçti. Şudur inşallah… Yok yok bunun çıkması daha iyi hastalığı had safhayı buldu… E bunun da çocuğu yanında…

"İngilterenin başkenti Londrada yaşayan gazeteci-yazar Dursaliye Şahan, bir çocuk tarafından gönderilen salyangoz resminden kalkarak hapishaneden kaçma planı yapılacağı iddiasıyla başlatılan bir davanın traji komik halini yazdı... "

Daha çok parmak sallayarak söylenen cümlelerdir. Bazen giriş ‘Devlet baba!’ deyimi ile başlar.

Biraz daha İslamicesi; ‘Şeriatın kestiği parmak acımaz!’ 

Acımaz olur mu? Parmak bu. Kim, nasıl keserse kessin bal gibi acır.

İyi de şeriat ya da devlet parmağımızı ya da herhangi bir yerimizi kesemez mi?

Kesmeli mi?

Adil Okay. Hapis yatmış, işkence görmüş bir sanatçı. Bacağının biri sakatlanınca hastaneye girmiş. Hasta yatağından tekrar cezaevine alınmış. Tekrar çıkmış. Yine girmiş. Bu kez işkenceden kolu sakat kalmış. Dayanamamış cezaevinden kaçmış.

Darbe yılları. Aydınlar ve sanatçılar için bütün ülke açık cezaevi. İllegal yollardan yurt dışına kaçmış. Arkadaşları için dönmüş. Bu kez onlarla birlikte yine kaçmış.

Lübnan, Beyrut ve Kana’daki Filistin kamplarından İsrail’e karşı savaşmış.