İbretlik bir öykü. Önce hapishane idaresi, (halkın vergileriyle maaşları ödenen Kurum müdürü, 2. Kurum müdürü, iki üye öğretmen, bir psikolog ve bir de Sosyal çalışmacı. ) oy birliği ile kitabımın yasaklanmasına hükmetmiş. Sonra tutuklu bu karara itiraz etmiş. İstanbul Anadolu 1. İnfaz Hâkimliği hapishane idaresinin kararını doğru bulmuş. Bu kez tutuklu İstanbul - Anadolu 1. Ağır Ceza Mahkemesi’ne başvurmuş.

Siz bakmayın duvardaki fotoğrafların sınırlılığına. Nerede olursak olalım, her koşulda, kimsenin elimizde almaya gücünün yetmediği iki şey: Düşlerimiz ve anılarımız! Bugün 8 Eylül 2012... Gözaltına alınışımın 7. yılı... Tutsaklığımın da! Ne yazık ki, yıldönümleri her zaman güzel günleri anmanın bir vesilesi olmuyor! Tutsaklığımın yedinci yılında da adalet ve özgürlük talebimi, taleplerimizi yükseltmeye... Umutlarımızı büyütmeye devam! Umutla, sevgiyle kalın...”

2012’den beri mektuplaştığım, 2013 yılında yayınlanan “Ben çıkana kadar büyüme e mi… “ adlı kitabımda yer verdiğim (bir dönem benim gibi Fransa’da sürgün yaşayan sonra ülkeye dönüp tutuklanan ve müebbet hapse mahkum edilen) Mehmet Gök, bu gün 13 Şubat 2019’da Tarsus hapishanesinde kalp krizi sonucu hayatını kaybetti. Ölüm haberini bu gün aldım. Hüzünlendim ve öfkelendim.

“Yeni Türkiye, cezaevlerinde kuruldu derken şu var. Epey Amerikanvari bir adlandırmayla uygulanan Hayata Dönüş katliamı, paradoks gelebilir, özünde sosyalist sol için bir okul görevi de gören cezaevlerini hücreye dönüştürme operasyonu idi. “ diyor Cemal Dindar ve “Hafize Z. İtil vakfını hatırlar mısınız?” diye sorup devam ediyor:  “1971’de Prof. Dr. Turan İtil tarafından kuruluyor. Turan İtil o dönemde ABD’de St. Louis Missouri üniversitesinde psikiyatri bölüm başkan yardımcısı. (…) Bu arada ABD Hava Kuvvetleri laboratuarında çalışıyordu.

VE NİHAYET DOSTUMUZ ARKADAŞIMIZ YOLDAŞIMIZ HASAN GÜLBAHAR SERBEST.

ÖZGÜR.

35 YIL GEÇ GELEN ADALET.

ÇOK ALACAĞIMIZ VAR DEVLETTEN ÇOK.
HOŞ GELDİN GÜZEL İNSAN.

HASAN!

“YERYÜZÜ BİZE DAR MI

ya da HÜCREMDEKİ KUŞLAR”