SELÇUK KOZAĞAÇLI
Avukat-Çağdaş Hukukçular Derneği Genel Başkanı
Ben avukatım.
İşte size tam çeyrek yüzyılı devirmiş, gayet pratik bir “ben” tarifi.
Yani mesleğim bu.
Tarifin, insanın amaçlarını veya tutkularını tasvirden ziyade, mevcut haline işaret etmekten ibaret bir düzayaklığı olduğunu kabul ediyorum; öyle bakınca mesleklerden bir meslek. Yine de kelimenin kavrukluğu, yirmi beş yıldır işin kendisini tutkuyla yapmama engel olmamış görünüyor.
Haydi itiraf edelim. Hayır. Sıra çok büyük ihtimalle size gelmeyecek. Görseli buldunuz mu internetten? İhtiyar size “anlayışla” bakarken ben de konuşmaya devam edeyim; aslında korkmadığınızın hatta sırada bile olmadığınızın farkındayım. Sizin meseleniz; "Acaba şu çömeldiğim yerden hem ısırılmamayı hem de bana solcu denmeye devam edilmesini becerebilir miyim?"
Yıldönümü
Tam üç yüz altmış beş gündür tek kişilik hücredeyim. Boyu üç metre yetmiş beş santim, eni üç metre yirmi beş. Bir gün tahliye olup çay bile içtim Sarıyer’de, yeniden aynı hücreye getirilmeden önce.
Selçuk Kozağaçlıİstanbul - BİA Haber Merkezi13 Kasım 2018
***
Bugün yıldönümüm.
Sonbahar netameli mevsim, arka arkaya yıldönümleri var. Korkarım bunların aklına bizi öldürmek, tutuklamak yahut dövmek genellikle sonbaharda geliyor niyeyse artık.
Sana sadece dört hâkim hikâyesi hatırlatacağım, adliyedeki odana doğru yürürken düşün ve endişelen diye:
Geçen gün bir yargıç, usul tartışmasında baş edemeyince avukatı tutuklatmaya kalktı arkadaşına!
Yeni yıla bir disiplin soruşturmasına savunma yazarken girdim. Bu konuda söylenenler doğruysa, korkarım, yıl boyunca bunu yapacağım. Aslında düşündüğünüz kadar sıkıcı değildi, hatta bazı yönlerden eğlenceli bile sayılabilir. Elbette sadece bazı yönlerden, zira hapishanedeyiz ve burası da dâhil ülkedeki tüm hapishanelerde tecrit, işkence ve saldırılar var. Hapishaneden bir haber geldiğinde bunu hep aklınızda tutmalısınız. Biz espriler yaptığımızda bile siz; hasta olanlarımıza, yaşlananlarımıza ve bebekli annelere öncelik vererek, bizim için endişelenmekten vazgeçmeyin.
1930’da doğdu. Yahudi bir ailenin oğluydu. Naziler, Çekoslavakya’yı işgal edince, ailesiyle birlikte toplama kampına gönderildi. Auschwitz’de annesi, babası ve kendisinden küçük kız kardeşi Nazi zulmü altında, işkencede yaşamını yitirdi. Joel L. Lebowitz şanslıydı. 1944 yılında kamptan ayrılabildi. Kendi imkânlarıyla ve bir botla Amerika’ya ulaştı. Matematiğe ilgisi vardı. Ailesinin tümünü kaybetmiş olmasına ve yaşadığı büyük acılara rağmen umudunu yitirmedi. Ardı ardına burslar kazandı. Brooklyn Koleji ve Seyracuse Üniversitesi’nden mezun oldu.
Saldırıya uğradığımız 18 Ocak 2013 sabahının yıldönümüne 25 gün kala Silivri’ye götürülüyoruz. Ne oldu? Kaçırılarak kapatma ve alıkoymaya mı maruz kaldık? Hapis cezası infazı mı çekiyoruz? İddia edildiği gibi tutuklanmış olmamız mümkün mü? Ve elbette: Neden?
ANKARA BAROSU BAŞKAN ADAYI TUTUKLU AVUKAT SELÇUK KOZAĞAÇLI'DAN ;
Ankara barosu, uzun yıllardır kendisine has sol geleneği ayakta tutan bir meslek örgütü. Aynı zamanda Türkiye Sosyal demokrasisinin hem kadro hem de politika üreten önemli zeminlerinden biri kabul edilebilir. Bu kadrolarla bir çok kez çalıştım ve politikalarını yıllarca eleştirel bir mesafeden izledim.
BU GÜN BARO BAŞKANLIĞINA ADAYIM.
Bir daktilo istedim. Hani “hayatta bir daktilom olmadı, daktilo istiyorum!” gibi değil, bildiğiniz dilekçeyle talep ettim; ihtiyacım var diye… Kandıra’dayım. Kocaeli 1 No’lu F Tipi hapishanesindeyim.