Gencecik insanlar ölüyor…
Kadınlar ölüyor… Her gün yeni cinayetler, yeni katliamlar işleniyor.
Tarım işçileri ölüyor; Manisa Saruhanlı’da üzüm işçilerini açık kasa römorkunda taşıyan traktör çarpıştı, işçiler yola savruldu... Zöhre, Nilgün, Ajda hayatlarını kaybettiler. 10 işçi yaralandı... 45 derece sıcakta 11-12 saat çalışan ancak 70 ile 110 lira arası ücret alan işçilerin, yoksulların halini duyan, gören yok.
Peki onlar esasen neyin peşinde? Pek güzel bir halk deyişiyle: kendileri için "dikensiz gül bahçesi"nin!
Maraş-Türkoğlu 1 nolu L Tipi Cezaevi’nde bulunan Ferhat Kaya şöyle diyor: “En küçük bir talebimiz bile Covid-19 bahanesine sarılarak ya reddediliyor ya da görmezden geliniyor. Doğru dürüst temizlik yapılmıyor, içeriye dezenfektan verilmiyor. İlk birkaç hafta verilen çamaşır suyu, artık verilmiyor. Mahkemece yasak olmayan, her yerde içeriye verilen kitaplar burada cezaevi idaresinin, disiplin kurulunun keyfi kararı ile bize verilmiyor. Kargoyla gelen eşyalarımız geri gönderiliyor. Mektuplarımız verilmiyor. İhtiyacımız olan eşyaları ne iç kantinden ne de dış kantinden temin edemiyoruz.
Ne istiyor Ebru ve Aytaç? Neden bedenlerini ölüme yatırdılar?
“Ölüm orucundaki iki avukat, adil yargılanmak ve müvekkilleri Grup Yorum üyesi Helin Bölek ve İbrahim Gökçek ile Mustafa Koçak’ın dosyalarının incelenerek hukuksuz, haksız bir şekilde mahkum edildiklerinin toplum tarafından anlaşılmasını talep ediyorlar”
Bu yazı yayımlandığında Avukat Aytaç Ünsal ölüm oruçlarının 186, Avukat Ebru Timtik 217, müvekkilleri Özgür Karakaya ve Didem Akman 171. gününde olacaklar. Adil yargılanma hakkı istiyorlar. Derhal tahliye edilmeli ve adil yargılanma haklarının önü açılmalıdır. Kısa zamanda seslerine ses verilmez, adil yargılanma hakları tanınmazsa ölecekler. Topluma seslerini “Adalet ve vicdanlarınıza’’ sahip çıkın diyerek duyurmaya çalışıyorlar…
Cezaevi yönetimlerinin bir dizi kesin ilkeye dayandırılmaları gereklidir. Dünyadaki bütün cezaevi sistemlerinde kullanılmak üzere ölçü olarak kullanılacak ilkelerin, her ülkeye uygulanabilir olması gereklidir. Bu ilkeler tek bir kültürden ya da tek bir ülkede veya bölgede kabul gören ölçülerden kaynaklanamaz. Uluslararası insan hakları ölçülerinden yola çıkmalıdır.
***
Adı dünyanın en kötü şöhrete sahip 10 cezaevi arasına giren Diyarbakır 5 Nolu, vahşete karşı 14 Temmuz 1982’de başlatılan ölüm orucu eylemiyle de tarihe kazındı. Bu vahşetin tanıkları, “Eskiden bir Esat Oktay ve köpeği Co vardı, şimdilerde yüzlercesi” dedi.
Diyarbakır’ın Bağlar ilçesinde 30 Mayıs’ta polis memuru Atakan Arslan’ın öldürülmesinin ardından faillerin yakalanması için başlatılan operasyonda, emniyet onlarca eve baskın düzenledi. 31 Mayıs gecesi, bu binalardan birindeki tüm dairelerin kapıları kırılarak içeri girildi.
KÖPEKLER BİR DAHA GELİR Mİ?
Türkiye İnsan Hakları Vakfı Başkanı Prof. Dr. Şebnem Korur Fincancı’nın aktardığına göre sadece 2018 yılı içinde kolluk güçlerine “direnme” veya “mukavemet” suçundan 163 bin 32 yurttaşa soruşturma açılırken, işkence suçundan polis veya jandarma hakkında açılan soruşturma sayısı ise yalnızca 2 bin 196. Üstelik kolluk güçleri hakkında başlatılan soruşturmaların üçte biri takipsizlikle sonuçlanırken, vatandaşa açılan 163 bin 32 soruşturmanın 48 bin 64’ü davaya dönüştü.
Bir çoğunuzun hatırlayacağı Askaros Deresi diye bir Karadeniz şarkısı vardır. Cem Karaca’dan çokça dinlemişimdir. Ama Ebru Timtik onu bir başka güzel söyler bilir misiniz? Ebru Timtik bir avukat. Güzel de şiir okur… Bugün avukat arkadaşı Aytaç Ünsal ile ölüm orucunda.
Başta Ebru olmak üzere birçoğunu tanıyorum. Birçok etkinlikte fotoğraflarını çektim, şarkılar, türküler dinledim. O yüzden biraz da duygusal bir yazı olabilir.