29.12.2021
BEN BİR EZİDİYİM
Ezidiyim,
Şengalde bir dilin çığlığıyım
Katile haykırış savuran,
bir kadının çocuğuyum.
Göçüm, yabancı şaşkın insanlara.
İnancım vatanımdan uzak,
bir savaşta parçalanıyor.
İnsanlık önünde,
kadınlara ölümden beter pazar kurulmuş.
Çocukların tenlerine yapışan
ana göz yaşı var,
Kaynıyor yer gök sinemde.
Dünyanın bir filmi değilim,
Kirli eller altında esaretim dünyaya.
Cesetler üstünde uykuluyum,
aç açına korku yerim.
Ben demirci Kawa’nın gölgesindeki,
mazlum anısıyım.
Yüreğini çırıl çıplak etmiş,
ezilen bir Ezidi’yim.
Sınırın dışında
acılarımı bir ağıta yaslarım.
Anlaşılması zor olan,
bir topluluğun felaketiyim.
Denizlere mülteciyim,
Ölümü bebeklere erken getiren
botlara zincirim.
Ada ada dalgalanırım.
her ulusa yüküm, tehlikeliyim.
Sığınacağım bir vicdanı,
evim sayarım.
Ezgin bir ailenin nüfusuyum,
Bayrağım kanlı bir simgedir.
Ben sürgün nedir bilmem,
mevsimi değişen ezidi bilirim.
Patlayan her bombanın, doğusunda, batısında
kuzeyinde güneyinde acılarını duyarak
hüngür hüngür yağmurla paylaşırım.
Çünkü; nereye baksan bir çocuk
yarı yırtık ayakkabılarını arar,
güneş var mı yok mu bilmeden.
Gecenin kurşun sesleri,
bir annenin akıttığı gözyaşlarıyla
masal anlatıyor çocuklara.
Öyle bir gam’ki,
Hiçbir trajedi hiçbir dram eşleştirilemez,
Çocukların savaş uçaklarını
Kuş sanmaları!!!
METİN KARADOĞAN
***
21.01.2022
BARIŞ YEMİNLERİ YAZARIM
Hiç bilmediğim
bir yolda ilerliyorum,
karşıma çıkan karanlıklara
karanfilli ellerimle aydınlık uğruna yürüyorum.
Bir derviş gibiyim,
yetişemediğim ellere
umut kuşları uçururum.
Bir ozan gibiyim,
dağlarda yasaklı türkülere çığlık atarım,
ülkesiz bir diyarın mezarlığında
vasiyetimin olduğu yerdeyim.
Kimseye daha özgür değilim,
barış yeminleri yazarım.
Bir çocuğun cebindeki
düşen bilyeler gibi sahipsiz,
her rengin içindeyim.
Meçhul’de aranan
meydan meydan oturan
Cumartesi annelerinin ellerinde
yaşlanmayan çerçeveli resimlerdeyim!
Güneş kapatılan
kibrit gibi kıvılcım ateşi çıkaran,
hücrelerin isyancısıyım.
Nevroz adında her yerde kutlanan
bir günün, yasaklısıyım.
Kavgasız geçecek bir zamanın,
evrimini bekleyenlerden biriyim.
Daha denizin mültecilerinden biri değilim,
kumsalda yüzüstü cansız yatan
Alyanlardan biriyim.
Ben yüzme bilmem,
deniz feneri gibi
haykırış seslerine boğulup
yüreğin yarasını dindirecek
güneşi gözlerim.
Metin KARADOĞAN
2 No’lu T Tipi Cezaevi
Bünyan/KAYSERİ
- 5 gösterim