Öykü

Hasan Şeker kimdir

Hasan ŞEVGER (ŞEKER);

1994 yılında Van’da dünyaya geldi. Daha sonra, ailesiyle birlikte Mersin’e göç etti…

Yazmış olduğu; öykü, şiir, anı, anlatı, makale ve denemeleri çeşitli dergi, gazete ve kültürel etkinliklerde yayınlandı. 

Yayınlanmış Eserleri

1)Halesinde Ay Gözlerin, Şiir, Ar Yayınları

2)İsyandır Her Gülüşün, Öykü, Ar Yayınları.

3)İki Acı Esinti, Şiir, Ar Yayınları

Hasan ŞEKER

Yüksek Güvenlikli Kapalı Hapishane C2-24

Kırıklar

Buca/İZMİR

"BABAN BİLE BENİ BU KADAR ELLEMEMİŞTİ.."

Tutsak yazar Fatıma Aktaş'tan bir minimal - gerçek öykü

"Görüş günü açık görüş salonunda ziyaretçilerimin gelmesini bekledim. Baktım benim canım pamuk annem içeri girdi. Güzelim koçer kızı beyaz tülbendi başından kaymış, çorapları elinde hali pürperişan, yanakları al al kızarmış, beni görünce gülmeye başladı. Sarılıp öptüm. “Ne bu halin ana?” “Hiç sorma kızım aramayı çok abartmışlar, elli yıldır babanla evliyim. Baban bile bu kadar beni ellememişti. Her yerime dokundular kızım.”

Fatima AKTAŞ

              RÜYAM

Hepsi Yalnızlıktan” temasını, belki de özetleyen bir tablodur: “Keşke burada olsaydın!”

Osman Uludağ'ın hazırladığı "Koğuşlardan Hücrelerden" adlı kitaba yazdığı önsözden bir bölüm:

(...) Elinizdeki kitap ise hapishanelerdeki olayların, kimi hüzün, kimi mizahi dillerle yazılmış öykülerinden oluşmaktadır ve  “Hapishane hikayeleri” serisinin ilk kitabıdır.

DELİ KEMAL!

Bugün doğum günüm. 60 yaşıma girdim. Uzun sayılabilecek uzun bir yaş. Bir su damlası gibi. Hiç evlenmedim. Bir halam vardı, dili acı söyleyen bir halam; “evlenmemiş kızdan korkmayacaksın” derdi. Neden böyle söylediğini hiç açıklamaz, dik dik gözlerimin içine bakardı. O küçük yaşlarda korkutmuş olacak ki, takıntılı biri olup öyle büyümeye başlamıştım. Halam göçüp gitmişti. Onunla birlikte birçok sevdiğimi de… Hepsi iz bıraktı, ama en çok halam dokundu aklıma. Adeta kendisine benzetti beni, ya da ben benzemek istedim. O yıllarda beni de terapilerine götürürdü.

" Hücre yaşamının olmazsa olmazı yarım saatlik sabah voltası ardından başlayan ve 12:00’ye kadar süren ‘sessizlik saati’ içinde yapacağı işleri gözden geçiren Tekin, José Saramago’nun Körlük ve Görmek isimli romanları hakkında yapmayı planladığı inceleme yazısı için aldığı notları tasnif etmeye başladığı anda nal seslerini andıran gürültüyle irkildi. Tekin’den önce hareketlenen Tufan: “Eyvah! Havalandırmayı atlı gardiyanlar bastı. Bir bu eksikti!” diyerek kahkahayı basınca durum anlaşıldı.

DEPREM

(Bir Ses Bir Nefes)

“Enkaz altında kalan ve enkaz üstünde bekleyen canlara…”

Hava soğuk üşüyorum anne. Bir gece sabaha doğru rüyam bir anda bölündü, sallandım ama bebekliğimin beşiği değildi. Rüyam en güzel yerinden kanadı anne. Enkazın karanlık, havasız, soğuk ve ıssız yığınları beşiğim oldu. Hiç bu kadar korkmamıştım. Ninemin zelzele deyip durduğu benim bir türlü anlamadığım o acı hikayedeki kelimenin deprem olduğunu anladım artık. Ama artık çok geç.

MERDİVENDEKİ İZ