Görülmüştür grubu olarak küçük bir katkı sunduğumuz Gazel Bulut'un hapishanede hazırladığı kitap nihayet yayınlandı. Emeği geçenleri tabi başta Gazel anneyi kutluyoruz
Kitap hakkında bilgi:
Ömer Dede
1988 yılı, benim sekizinci sınıfa başladığım yıl. O yıl, Bulgaristan’dan Türkiye’ye yoğun göçün yaşandığı bir yıldı. Mahallemize oradan göçüp yerleşen aileler olduğu gibi, sınıfımızda da oradan gelen bir öğrenci olmuştu.
Yağmur neden yağar biliyor musunuz, bunu hiç düşündünüz mü? Bize öğretilen ezberlerle değil gerçekten düşündünüz mü?
Bize ezberletirler ki; su donar buz olur, o buzdan dağlar olur, sonra o dağlar erir buhar olur, o buhardan bulutlar, o bulutlardan yağmurlar, o yağmurlardan da sel olur!..
Şubat 2019
Güneşli bir gün biz çocuklar tatilin rehavetiyle biraz geç uyanmış, kahvaltımızı edip Yenibosna sokaklarını yeni yeni doldurmaya başlamıştık. İlk olarak sokağımızın aşağı ucunda oturan Hasan’a rastladım. Hasan o dönemki kankamdı. Onunla muahabbet ederek dolaşmaya başladık.
Gözlerimiz mahalledeki samimi olduğumuz diğer çocukları ararken, bir kaç sokak ileride, sokakları dikine bölerek ilerleyen yol üzerinde park etmiş siyah bir otomobil farkettik. Otomobilin başında da iki çocuk merakla ona bakıyordu.
DAĞ
İlkin dağ güneşin rengini aldı.
Sonra vadi.
Arkasından da nehir güneşin huzmeleriyle nakışlandı.
Dağ, vadi, nehir sapsarı kesildi.
Sinan BÜLBÜL
1 Nolu L Tipi Cezaevi C-14
Maltepe/İSTANBUL
HİWA
Sarı kuşağı bağlamış sabah yeli gibi alnımda tuzlu ter yalpalanıyordu. Başımı kaldırınca gökyüzüne doğru uzanan ustura keskinliğinde dikilmişti, Hiwa karşımda. Durdu. Loş yamacın sarmalında gölgenin buğusu içinde baktı yukarılara. Yukarısı dağ zirvesiydi.
Sükût altın dediler de bu altının ne işe yaradığını hiç söylemediler. Ya da sükût altın dediler de bu altının hiç işe yaramadığını söylemediler veyahut ta sükûta altın dediler de herkeste biliyordu bu altının hiç bir işe yaramadığını, fakat kıymete saydılar yine de; korkudan ya da başka şeyden dolayı sustuk dememenin yoluna...
Öğle yemeğinden sonra her zaman ki gibi köşemize çekilmiştik. Sıkılganlıkla kapadığım gözlerimi sese açtım. Bir şey düşmüştü. Önemsemedim ama yeniden uyumak için daha kazla çabalamalıydım. Eskiden , böyle zamanların en güzel yanı düşlerimle başbaşalığım olurdu. Ucunu-bucunu bilemediğim, rengârenk düşlerim. Onlarla yaşadım, koştum, dönüştüm. Şimdi ki ise garip bir duygu, daha önce hissetmediğim. Ölü değilim. Bedenim, zihnim beni doğruluyor .Yüreğimi karartmadım . Fakat , sanki düşlerim terk etti beni, bir başıma kaldım . Birbaşılığımla mutsuzum. Zihnimi bir şeylere odaklamalıyım.
GÜL YÜZLÜ KADIN
Gül yüzlü kadın gül ellerinle kaç ömür verdin insanlığa?