“Şiirin duyarlıklarından
soylu tatlar alabilen insan,
gerçek bir şairdir.”[1]
Berrin Taş, “Düş gücü dünyanın seslerini dört duvar arasında çoğaltıyor,” diye betimliyor Onun şiirini…
“O da kim” mi?
Adı Adnan Öztel; çok uzun süredir - yıllardır diyelim!-; Tekirdağ 1. Nolu F Tipi Hapishane’sinde (C-96) “Estetik”e[2] kafa yoranlardan…
“Sözler değil. Eylem!”
(Cesare Pavese.)
İnsanın içini doldurup düşündüren, umutlandıran, ısıtan anlam dolu kelimeler vardır:
Devrim, aşk veya özgürlük gibi…
Ya da çocukların, çiçeklerin adları…
Sonra yoldaşlık, cesaret ve emek gibi…
Helin, Mustafa benzeri; türküler gibi ölümsüzleşenlerin isimleri…
Ölüm orucunun 320. Günündeki bizim İbrahim Gökçek de onlardandır…
Gücümüzün nelere yetebileceğini hepimize öğretenlerdendir o:
Mahkûmlardan Tahir Canan’ın oğlu İlhan Canan, “Her şeyden önce ona sarılmak istiyoruz. 32 yıllık özlem var” derken, 30 yıldır cezaevindeki Muzaffer Öztürk’ün eşi Özgül Öztürk ise “Yaşanmamış hayatların hesabını kim verecek” diye sordu. Aileler, şunları anlattı: