21 Yıldır tutsak olan Cevat Yerdegül'ün 2 şiiirini paylaşıyoruz. Görülmüştür ekibinden Adil Okay'ın "Ben çıkana kadar büyüme e mi..." adlı kitabında Cevat Yerdegül de yer almıştı. Yerdegül'ün kitaptaki mektubundan bir bölüm paylaşıyoruz.
(şiirleri okumak için resimlerin üzerine tıklayınız)
"Dağların karlarla örtüldüğü ovanın ise çamur deryasına dönüştüğü soğuk bir aralık gününde yakalandığımda arkamda minik üç çift göz kalmıştı. Biz ne ilk ne sonduk. Binlerce Kürt çocuğunun anne ve babasız bırakıldığı “yargısız infazlar” dönemiydi çünkü. Büyük oğlum Xebat henüz dört yaşına gelmemişti. Küçük oğlum Mazlum ise birkaç aylıktı. Bu ayrılış daha sonra yaşayacağımız özlem ve acılarla dolu günlerin ilk adımı olacaktı. Anlattığım o gün köyümüz kuşatma altındaydı. Askerler erkek, kadın, çocuk, yaşlı demeden herksi alanda toplamışlardı. Kurban istiyorlardı. Çocuklar ağlıyordu. İşte o gün kayın pederim oğlum Xebat’ı havaya kaldırarak “yazıktır, günahtır, bu çocukları öksüz bırakmayın” diye bağırmıştı.
Yıllar sonra Xebat’a, bir açık görüşte, o günlere dair bir şeyler hatırlayıp hatırlamadığını sordum. “Gotikê Zilfo’yu hatırlıyorum sadece” demişti. Gotikê Zilfo (Zilfo’nun tepeciği), köyün çıkışında, Xebat’ın kayın pederimin kollarında ve askerlerin arasında korkuyla sağa sola ve bana baktığı yerdi..."
- 6 gösterim