Kelimelerin sakıncalı, harflerin korkak olduğu bir mektup nasıl yazıla bilinirse, öyle yazmış Van Yüksek Güvenlikli Cezaevinde tutuklu bulunan gazeteci Ziya Ataman. Mektuplarını, çok güzel olan el yazısından dolayı zevkle, bir çırpıda okurdum daha önceleri. Ancak bu mektup farklıydı. Mektuba adeta tecrit, baskı, yıldırma vb. hakim olmuş ihtimali uyandırıyor insanda…
Merhaba Gül Güzel,
Mahcubiyet dolu duygularla yoldaşıma tekrardan merhaba demek istedim. Aciliyetin manasız olduğu bu mekanda yoldaşımı karıştırmam beni aciz eyledi. Lütfen bu durumumu mazur gör. Böyle durumlar heyecandan, mutluluktan kaynaklanır. Ama şunu söylemekte fayda var ki; aynı isim, aynı soyadı da olan arkadaşım vardı. ’Yıllar sonra hatırladı’ ’diye de kızmıştım halbuki.
En azından yılbaşı vesilesiyle cezaevlerindeki arkadaşlarıma kartlar yollama alışkanlığım yaklaşık 17 yıldır devam ediyor. Ve tabii bir de aldığım mektup ve kartlar vardır ki bedeli hiç bir şey ile biçilmez. Hani evinizde kutsal bir köşeniz olur da oraya çok değerli ve kutsal eşyalarınızı asarsınız ya, işte öyle bir şey. Benim evimde de rehin tutuklu arkadaşlarımdan gelen mektup ve kartların teberik gibi saklanıp, muhafaza edildiği bir kasam var. O kasaya bugün(10 Şubat 2010) 11 Nisan 2016’den beri Van cezaevinde rehin tutulan gazeteci Ziya Ataman’ın göndermiş olduğu kart eklendi.