DÜŞDAŞLAR
İçimdeki sevda çiçeğini
aş-kınla beslemelisin
açmalı gül-açmalı sümbül
Açmalı kırmızı gonca kanımla doyunca
karanfil olsun isterim
ille de solunca
Bilirsin sevdalı yürek karanfilcedir
Dağda
şehirde
güpegündüz sokak ortasında
koparılır karanfiller dalından.
Ve acıların kanamasından
alır rengini çoğu zaman
sevda çiçekleri yurdumda…
Hiç şans tanınmamış
karanfil bahçesinin düşlerine
Görüldüğünde
vur emri gereği
kurşun sıkılmış gülüşlerine
Damlamış zemheri rengine ölüm
yine de değiştirememiş sevda çiçeğini
kızıldı karanfil kopar- olunca
ille de sol-unca…
Bu zulmet ayazında
her damla döllenmiş tohuma
Fermanlar
çıkarılınca kardelen adlarına
dikmişler güneşe bakışlarını
uzatmışlar buzdan kılıçlara başlarını
sonra
Her biri
yasaklı karanfil bahçesinde yeşeren
düzenbozan düşbaş olmuş.
-Hudutsuzca düşleri de
düzenleri de olmuş-
Umursamadan
zemheri renginde hasatları
Kainat’a sevda çiçeğinin tohumunda
Karanfil bahçesinin düşlerinde
ekmiş-eklemişler…
Haydar Sönmez - H tipi hapishane Erzurum
7 Ağustos 2004
Güneşinoğlu/ER2
7 Ağustos 1997’de 5 düşdaş olarak Ümraniye zindanından özgürlüğe uçmamızın yıldönümü vesilesiyle yazılmıştır. Tüm özgürlük sevdalılarına ithaf olunur.
Not: Yazar Berivan Kaya'ya yollanan mektuptan alınmıştır.
- 6 gösterim