Yıldız Sönmez
Kampüs Kadın Kapalı Cezaevi
Tarsus/Mersin
***
KAYBEDİLENLER
Ne güzeldi mişli zamanlar
İnsanlar daha içten, daha değer bilirdi
Gülerken içten, yürekten olurdu
Gözlerimizin içi gülerdi
Zaman geçti, insanlar değişti
Kimse içten gülmez oldu.
Babam anlatırdı,
Samimiyetin ucu yoktu
Herkes dürüst ve samimiydi çünkü
Şimdi her şey zorlamaca gibi
Merhabalarımız bile soğuk
Sarılmalarımız, sevinçlerimiz
Her şeyimizi yitiriyoruz.
Yaşananlar, görülenler
İnsanlara baktığımızda
Aniden değişiveren yüzler
Bizimle gülen gözler
Yokluğumuzda söylenen gözler
Her şey acımasız oldu
Acımasız olan insanlar gibi
Gülüşlerimizi kaybetmemize neden oldular
Artık takvim yapraklarını geri çevirmede
Eskiden nasılsa insanlar
İçten gülen gözleri, samimiyeti
Onların arasında olmak isterdim
Yaşamdan tat almak yeniden
Gülmeyi özlüyorum, durmadan
gülen gözleri.
Yıldız Sönmez
- 11 gösterim