"...Daha önce de yaşamış olsam da alt katta olup da bu kadar sarsıntıyı hissedip yaşamak ürkütücüydü. Üst katları veya çok katlı binaları düşünemiyorum bile . O an ne yaptın dersen; öylece yatakta oturup hangi duvarın önce yıkılacağını bekledim. On saniye daha sürmüş olsaydı, havalandırmaya çatının uçtuğunu görebilme vardı. Diğer yandan ülkemizde en sağlam beton ve kolonlar cezaevlerinde .Acı ama gerçek ' Neyse bilene bilineni anlatmak doğru olmaz değil mi ?..."
5 Şubat 2020
Sevgili Gamze
Merhaba!
Sevgiyle kucaklıyorum.Deprem kuşağının sarsıntılarından kurtulunca yazmaya başladım . Tabi içeride-dışarıda yaşanan ''depremin'' etkileri fazla oluyor sanırım. Dışarısı ''beşik gibi '' sallandıkça neredeyse haber ekranlarında bir önceki izlediğimin etkisi gitmiş oluyor buradan bakınca . Hızlı başladık 2020 'ye ve aynı hızla devam ediyor. Buradaki yerel kanallarda depremin yaralarının halen sarılmaya devam edişini anlatıyor. İzledikçe , dinledikçe insanın içi burkulmaya devam ediyor. Bugünde öyle bir soğuk var ki, haliyle dışarıda kalanlara düşünüyor insan. Görüyorsun ya meşgul etmiş ''deprem'' beni de. :) Daha önce de yaşamış olsam da alt katta olup da bu kadar sarsıntıyı hissedip yaşamak ürkütücüydü. Üst katları veya çok katlı binaları düşünemiyorum bile . O an ne yaptın dersen; öylece yatakta oturup hangi duvarın önce yıkılacağını bekledim. On saniye daha sürmüş olsaydı, havalandırmaya çatının uçtuğunu görebilme vardı. Diğer yandan ülkemizde en sağlam beton ve kolonlar cezaevlerinde .Acı ama gerçek ' Neyse bilene bilineni anlatmak doğru olmaz değil mi ?
Yazmış olmana sevindim , en azından hatırlanmak hep güzeldir , bilirsin.Buradan yazdıklarımızın ulaşıp ulaşmadığına pek emin olamıyor insan çünkü.Hele de ''tek'' lilerde kalmanın nasıl olduğunu bilirsin az çok. Tekrar deprem gecesinden küçük bir ayrıntıyı yazmak isterim; hani öylece yatakta der-top oturup bekledim dedim ya , çevreden yan hücrelerden kopan çığlıklara bile uzanamıyor insan. Öylece bekliyorsun o panik halinle bile. Olayı dramatize etmek için belirtmiyorum . Neyse çok uzattım yol uzun , yollarda kar var şimdilerde , ancak yola koyulur bu mektup öyle değil mi? Gerçi bu sene karın sadece havada uçuşunu görebildim . Rüzgar yolunu şaşıran tanelerini avluya bıraksa da çıkıp havaya yakalayamadım. Dilerim 2020 dediğin gibi huzurlu, sağlıklı, mutlu geçen bir yılın ilk günleri olur. Umut hep güzeldir ne de olsa . Tüm '' görülmüştür' ekibine sevgiler , selamlar. Her şey, gönlünüzce olsun . Sevgiyle umutla kucaklıyorum .
Zeynep AVCI
Elazığ Kadın K.C.İ.K.
- 7 gösterim