Zeynep Avcı

“Mektubunuz için teşekkür ederim. Erkenden yazamadım. Size göndereceğimi belirttiğim öyküleri yazıyordum. Dosya haline getirdim, nameler yaptım, arada rahatsızlandım, neyim olduğunu bilmiyorum, zira revire çıkmak epey zahmetli oluyor, hatta çıkabilene aşk olsun!? Sanırım yakında uzaktan tedavi sistemi de başlar, diye düşünüyorum.”

Zeynep AVCI

Kadın Hapishanesi C.Tek 6     ERZİNCAN

18.03.2025

Sevgili Adil Hoca,

Sınırların yeniden çizildiği yeni bir zaman yaşıyor dünyamız, dilerim bu sınırların çizimiyle daha fazla ölümlerin yaşatılmamasıdır. Toprak kana doydu, gözyaşlarına doydu! Barış içinde yaşamayı öğrenir dilerim insanlık… Dünyada en büyük engel sevgisizlik ve dilerim 2025’te bu sevgisizliğin biteceği yılların ilki olur, bu şekilde yaşamayı da unutmaz insanlık…

                Sağlıklı, mutlu yeni yıllar diliyorum. 

Sevgili Adil Hoca Merhaba!

              İki mektup ve gönderdiğiniz (3 adet) kitabı Ağustos’un son haftası aldım ve hepsini aynı hafta içinde almak sevindirdi. Mutlu oldum. O kadar “uzak” ki buralar böylesi sürprizler, hatırlanmalar ayrı bir mutluluk kaynağı tahmin edersiniz. 

Sevgili Adil Hoca

Merhaba,

“Önce üşüten bir kış yaşandı, ardından kavurucu, bunaltan bir sıcak yaşadım şu daracık hücrede. Geçen yılı koronayla geçirmiştim. O zamanlar yazamamıştım size. Adeta tümüyle kapatılmıştım bir “tabuta”. Olayı trajediye vurduğuma bakmayın. Şimdi gülümseyip geçiyorum. Defalarca revir doktorunu ya da bir insanı göreyim diye dilekçeler yazmıştım. Fakat şu iki buçuğa altı metrelik (banyosu da dahil) alanda… Tam Ağustos sıcağında ve haftalarca pencereden havalandırmaya bakmak, o virüsle birlikte mücadele ederken, sıcağın da etkisiyle aklımı oynattığımı bile düşünmüştüm bir ara!”