Özlem Özdemir

10 Haziran 2019

Sevgili Adil yoldaşım

Merhaba

Seni sevgiyle kucaklıyorum öncelikle. Açlık grevimiz 162.günde bitti. Altı gün hastanede kaldık. Açıkçası insan eylemdeyken fark etmiyor fakat hastane sürecinde aslından bünyenin, vücudun ne kadar yıpranmış olduğunu fark ediyorsun.

Biz şanslıydık. En azından hastaneye kaldırıldık. B vitamini, serum vs. aldık. Birçok cezaevinde bırak elem bitimini, eylem sürecinde dahi doğru düzgün ilgilenilmedi arkadaşlarla. Arkadaşlar da kalıcı bir şeyler, hasar vb. olmasından korkuyorum. Umarım olmaz…

“Bu aralar aklıma hep şu soru takılıyor: Bu eyleme niye ölüme yatmak diyorlar? Ben ölüme yatmadım ki. Daha yaşamak istediğim, görmek istediğim, duymak istediğim ve bilmek istediğim bir dünya şey var.”

ÖZLEM ÖZDEMİR KADIN KAPALI CEZAEVİ - GEBZE/ KOCAELİ

***

25 Şubat 2019

Sevgili Adil;

21 Ocak 2019

Sevgili Adil Arkadaş

Merhaba,

Seni ve yanındaki tüm güzellikleri selamlıyor, sevgiyle kucaklıyorum.

Sergi için karikatür çizmeyi çok istedim ama olmadı… Açlık grevi başlayınca adapte olup çizemedim. Açıkçası epey heyecanlanmıştım da. O sergide yer almayı isterdim. Dediğim gibi; eyleme girince yapamadım. Böylesi süreçlerde zindanlardaki hareketliliği, zorlukları tahmin edersin.

Mektubu okumak için resme tıklayınız.
 

iletişim:

ÖZLEM ÖZDEMİR

KADIN KAPALI CEZA İNFAZ KURUMU B-4

GEBZE- KOCAELİ

“Geri geri gidiyoruz; son durak 12 Eylül 1980’ler... Çiçeklerimizi aldılar önce. Hani şu zindanda çay demi ile yaratılan toprakta yeşertilen çeçeklerimizi... Kovalar, leğen, çekpaslar; onların başına gelenleri ve gelecek olanları saymıyorum artık.”

***

3 Mayıs 2016

Güzel yürekli dostum, Atilla Atala merhaba,