Üşüten Düşler
Konuk (doğrulanmamış) tarafından Per, 06/09/2012 - 13:40 tarihinde gönderildiÜŞÜTEN DÜŞLER
Gecenin düşler üşüten bir vaktinde,
tüm şehir uyurken,
çok uzak diyarlardan
bir selam alıyorum sımsıcak.
Düşünülüp de yazılamayan sözler
geçiyor gözlerimin önünden bir bir.
Sonun getiremediğim şiirimse
hala aynı yerde...
Yangın büyüyor,
ismini hatırlamakta zorlandığım
bir enstrümanın yanık melodisi doldurur odayı.
Ses yoktu, ten çiçeksiz, oyun büyük.
Gölgesiz giden, genç benizli,
dudakları aydın, salkım salkım,
rüzgâr kokusu taşıyanlar...
kim ne derse desin,
lekelidir buralarda topraklar.
Haber salın, pusudan çıktı kanla nakışlanmış
bu topraklar.
Yarın geç olmasın diye,
kayıp yanımı şiirle ıslatıyorum.
Ve konuğu oluyorum soğuk toprağın.
Döne döne gülüşümü umutla emzirirken,
bakışlarıma ortak yaşamlar katıp
düşler kuruyorum zamansız.
Yalın ayak koşar adımlarla,
uzayan gölgeler bırakıyorum ardımda.
Ve yaşlanan sözler çürütüyorum sebepsiz
Gözlerimde örtülü bakışlar,
aceleci, anlamsız, katı...
Korkak yanaşırken kapıya,
mavi gülüşlü çocukları anlamamıştım.
Yürekte hasretliğin gölgelenmiş sureti varken,
bilmem ki bu türküler şafağa nasıl sunulur.
Penceremden bir parça ateş,
bir tutam tütün kutsuyorum güneşin gözlerine.
Lanetlerken ayrılığı,
Potansiyel bir suçluyum artık.
Su gibi akan, rüzgar gibi savrulan zamanı,
iliklerimde hissederken,
kayıp giden anıların,
paramparça sureti belirir karşımda.
Vakitler kutsal topraklara dönüş saati diyor.
Karartılmış yaşamlar aydınlığa kavuşmalı,
güneş güleç yüzünü gösterirken,
ısıtmalı soğutulmuş tüm yürekler.
Yıldızlar soluksuz sayıklayacaktır aydınlığa.
Semaha durup, türküler dillendirecektir yeryüzünü
ve yarının rengi mavi olmalı
M. Zeki Deniz F Tipi Cezaevi / BOLU
07.06.2012
